PFAS-chemicaliën waren lange tijd de belangrijkste bestanddelen van fluorpolymeren zoals teflon en werden ook gebruikt in voedselverpakkingen, blusschuim en toiletpapier. Omdat studies uit de jaren 40 geen schadelijkheid van PFAS-chemicaliën aantoonden, bleven ze decennialang ongehinderd in de natuur vrijkomen en konden ze zich ophopen in levende organismen. Pas aan het begin van de 21e eeuw werd de persistentie van PFAS-chemicaliën in het milieu als zeer problematisch erkend en toonden studies de potentiële gezondheidsrisico's van deze "eeuwige chemicaliën" aan.
De huidige standaardmethode voor het detecteren van PFAS-verontreiniging is het nemen van monsters en deze naar een extern laboratorium sturen voor gedetailleerde analyse, een kostbaar en tijdrovend proces dat grootschalige routinematige screening onmogelijk maakt.
Daarom werken de partners van het PFAS-resolve-project aan een snel en goedkoop alternatief voor het identificeren van PFAS-verontreiniging in bodem en drinkwater. Het doel is om een prototype van een biosensor te ontwikkelen, gebaseerd op synthetische receptoren voor PFOA, PFOS en GenX. Deze biosensor in combinatie met fytoscreeningtechnologie moet de regio een waardevol instrument bieden om PFAS-verontreiniging op grote schaal in kaart te brengen en te saneren.
Budget
Onze Partners
Onze Medefinanciers
Meer informatie
https://www.interregmeuserhine.eu/en/projects/pfas-resolve/
Contact
Bart van Grinsven
bart.vangrinsven@maastrichtuniversity.nl